8♥ "Delirium" Lauren Oliver

TYTUŁ: "Delirium "
AUTOR: Lauren Oliver
ILOŚĆ STRON: 360
MOJA OCENA: 9/10

Czym jest miłość? Czy da się ją ominąć? Zakazać jej istnieć? Czy jest to choroba, którą trzeba zlikwidować?

Lena mieszka w Portland, gdzie miłość jest zakazana. Jest uznawana za chorobę, która wyniszcza ludzi i całe społeczeństwo, więc trzeba zapobiec jej rozprzestrzenianiu się. W tym celu wymyślono remedium, które zniszczy na zawsze to niebezpieczne uczucie. Lenie od dzieciństwa wpajano, że deliria jest niebezpieczna, a ona wierzyła w każe ich słowo. Była pewna, że to przez miłość straciła matkę. Z przejęciem wyczekiwała swojego zabiegu, podczas którego wstrzykną jej remedium i zniszczą to, co w niej najgorsze. Wierzyła im, była pewna swojej przyszłości do czasu...kiedy poznała Alexa. Wtedy                                                              zaczyna myśleć, że to co mówili o miłości jest kłamstwem...

„Nie możesz być naprawdę szczęśliwa, jeżeli czasami nie bywasz nieszczęśliwa.”

Tłumię w sobie pragnienie, aby nie opisać Wam książki w całości. Najchętniej posypałoby się tu pełno spoilerów. Mimo, że tak bardzo bym chciała, nie zrobię tego ani teraz, ani w żadnej mojej recenzji. Obiecałam to sobie! Możecie czytać dalej w spokoju.

Trudno mi pisać o tej książce, literki na klawiaturze zamazują się na samo wspomnienie tego, co w niej znalazłam. A co to było? Niesamowita historia o walce o miłość, prawdę, przyjaźń i uczucia. Sięgnęłam po nią nie spodziewając się, że znajdę się w huraganie uczuć. Wciągnęłam się w nią od początku, a czym brnęłam dalej, tym trudniej mi było się od niej oderwać. Niesamowite dla mnie jest to, jak ci ludzie mogą wierzyć, że życie bez uczuć jest dobre. Jak można żyć bez radości, wzruszenia, gniewu... bez miłości? CZYM ludzie są bez tego? Pustką...nierzeczywistą próżnią. Czymś, co oddycha, a żyje tylko pod względem biologicznym.

„Życie nie jest życiem, jeśli się przez nie tylko prześlizgniesz. Wiem, że jego istota polega na tym, by znaleźć rzeczy, które mają znaczenie, i trzymać się ich, walczyć o nie i nie odpuścić.„

Książka, wiele razy dawała wycisk mojemu sercu. Zaczynając od przyjaźni jaka łączyła Lenę i Hanę. Przyjaźni pięknej, która połączyła tak całkowicie różne dziewczyny. Bogata i dość biedna. Piękna i przeciętna. Lubiana i niezauważana. Pewna siebie i skryta w sobie. Lekkomyślna i odpowiedzialna. Czy to nie jest cudowne, a jednocześnie zdumiewające, jak tak różni ludzie mogą się dogadywać? Czasem ten kontrast prowadził do pewnych zakłóceń, ale czy rozbieżność zdań nie jest czymś normalnym?
Pojawił się wątek Leny i jej mamy. Wspomnienia z dzieciństwa dziewczyny, które wydają się tak piękne, tak pełne miłości, że aż nieodpowiednie. Miłość ponad życie. Miłość ponad śmierć.
W końcu przyszedł czas na Aleksa. Chłopaka, który wie, co to znaczy kochać i czym jest wolność. Pragnie udowodnić Lenie, że to uczucie jest zbyt piękne, aby się go pozbyć. Ujawnia przed nią kłamstwa, jakie słyszała od tych, którzy "dbali" o jej bezpieczeństwo. Pozwala jej czuć, być wolną, żyć bez strachu, pełną piersią. Daje jej to, co najcenniejsze na świecie!

„Miłość - jedno słowo, niby nic, nieznaczne jak ostrze noża. Właśnie tym jest: ostrzem, krawędzią. Przechodzi przez środek twojego życia, dzieląc wszystko na pół. Przed i po. Cały świat spada na którąś ze stron. Przed i po. I w trakcie - moment na krawędzi.„

Zbyt pięknie, czy kolorowo ? To tylko cisza przed burzą. Ta burza przyszła nagle. Wielka ulewa z błyskawicami. Deszcz niespodziewanie zalał oczy, a piorun boleśnie uderzył w serce. To pierwsza książka, w całym moim życiu, która wyryła na sercu i w pamięci, swoje ostatnie słowa...Ostatnie trzy zdania, które pozostaną ze mną na zawsze.
Często czytam książki, jak najprędzej się da, byle szybciej poznać zakończenie. Tutaj było inaczej. Pragnęłam wiedzieć, ale nie czytałam jej w nieludzkim tempie. Delektowałam się nią. Pochłaniałam na swój sposób, zapisując w pamięci piękne słowa i cytaty, a znalazłam ich tu wiele. A pod koniec nie wiedziałam, czy bardziej kocham "delirium", czy nienawidzę.

„Czy gdyby miłość była chorobą, chciałabyś się wyleczyć?”

Nie wiem, czy moje słowa wystarczą, by zachęcić Was, abyście po nią sięgnęli. Jedyne co mogę, to całą sobą ją polecić i liczyć, że mi zaufacie. Jeśli jej nie przeczytanie nie przekonacie się, że byliście tak blisko aby coś tak wielkiego, niezwykłego, przemknęło Wam przed nosem.