45♥ "W ramionach gwiazd" Amie Kaufman, Meagan Spooner


TYTUŁ: "W ramionach gwiazd"
AUTORKI: Amie Kaufman, Meagan Spooner
WYDAWNICTWO: Otwarte (Moondrive)
TOM: I
ILOŚĆ STRON: 488
MOJA OCENA: 9/10

Ikar, największy prom kosmiczny w całej galaktyce, ulega katastrofie, która nie powinna mieć miejsca. Na pokładzie wśród 50 tysięcy ludzi z życiem uchodzi Lilac - najbogatsza dziewczyna w całej galaktyce, córka właściciela potężnego Ikara oraz Tarver - zwykły żołnierz. Ocaleni lądują na nieznanej, bezludnej planecie, a ich celem staje się przetrwanie i powrót do domu. 


Lilac to panna z towarzystwa obracająca się wśród elity, zawsze pod czujnym okiem paparazzi. Jest największym skarbem swojego wpływowego ojca, który rozpieszcza i dba o córkę, jak tylko może. Nie jest to jednak bezmyślna, do szpiku kości wypruta z człowieczeństwa dziewczyna - wbrew regułom, którymi kieruje się wyższa sfera, Lilac szanuje gorzej usytuowanych ludzi. Głęboko w sobie dusi ból, spowodowany troską ojca, który pozbawił jej największej miłości.
Trarver nie zasługuje na względy osób takich jak Lilac. Nawet tytuł bohatera wojennego nie daje mu prawa, by zbliżać się do elity - chłopak zna swoje miejsca i się go trzyma. Jednak życie krzyżuje drogi tych młodych ludzi z dwóch różnych światów. Wygląda na to, że nic dobrego z tego nie wyniknie... a może jednak? 
Dzień zmienia się w wieczność, koszmar, z którego nie mogę się obudzić. Godziny ciągną się, a ja przestaję reagować już nawet na leśnie odgłosy. Nie widzę niczego poza ziemią pod stopami. Nie mogę zawrócić, ponieważ to, co za mną, już nie istnieje, istnieje tylko kolejny krok i następny, i następny.
Początkowo historia przedstawiona przez autorki, jest jak podgwiezdny Tytanic. Katastrofa statku, która nie powinna się wydarzyć, spotkanie bohaterów z dwóch różnych światów oraz walka o śmierć i życie. To wszystko wystarczy, by powieść ta zdobyła serce niejednego czytelnika już na samym początku - to niczym zapewnienie, że ta historia będzie równie niezwykła, jak ta z "Tytanica", to jak gwarancja, że losy bohaterów będą poruszać, a fabuła trzymać w napięciu. Czy tak też było?

Autorki rzucają bohaterów w nieznane, każą przemierzać nieznany im świat, by odnaleźć ratunek. My również stajemy się rozbitkami i wraz z Lilac oraz Trarverem walczymy, by przeżyć i wrócić do domu oraz poznajemy tajemniczą planetę. Przygody bohaterów pochłaniają i porywają czytelnika w wir wydarzeń, z każdą kolejną stroną coraz bardziej ciekawych i intensywnych.
Bardzo ciekawa jest tu relacja głównych postaci, łączy ich z pozoru niechęć do siebie, a jednak coś iskrzy już od samego początku. Czytelnik jest świadkiem wielu sporów oraz ich wzajemnych przytyków, które nadają powieści odrobinę smaczku. Ale tu chodzi o coś więcej, bo mimo tej niechęci są oni na siebie skazani, a to mimowolnie prowadzi do zacieśnienia więzi. A że rozdziały podzielone są na bohaterów (uwielbiam taki zabieg ♥), to możemy poznawać najskrytsze myśli ich obojga.
- Widzę zatem dwa wyjścia. Albo obejrzę pani stopy i spróbuję choć trochę je opatrzyć, żeby była pan w stanie iść, albo może pani robić, co chce, zemdleć z bólu, dostać pęcherzy, zacząć krwawić, nabawić się zakażenia, stracić palce u nogi bądź życie i wreszcie sprawić, że umrzemy z głodu, zanim dotrzemy do koloni. Która z tych propozycji wydaje się pani lepsza, panno LaRoux?
Pani Amie oraz Meagan posiadają bogaty język i zasobne słownictwo, nie bały się rozbudowanych zdań, które w przejrzysty sposób odwzorowałyby wizję kosmicznego życia, katastrofy i  zdarzeń na obcej planecie. Malowały gwiazdy swymi okazałymi piórami, tworzyły niezwykłe konstelacje, na które chce się patrzeć godzinami. Porywały czytelnika w kosmos, oprowadzały po galaktykach i całym wszechświecie pełnym olśniewających gwiazd. 
Konstrukcja powieści przede wszystkim skupia się na opisach, które w znacznym stopniu przeważają nad dialogami. Można by pomyśleć, że będzie to nużące, ale wcale tak nie było - budowały one napięcie, wprowadzały w tajemniczy świat, pozwalały poznać bohaterów, zżyć się z nimi i uczynić, że losy ich nie były czytelnikowi obojętne. Autorki piszą wręcz w sposób tak namacalny, iż ma się wrażenie, że jest się częścią tej powieści i razem z bohaterami pokonuje wszelkie trudności. 
Mimo długich oraz rozbudowanych opisów, czytelnik nie ma dość, a wręcz czuje niedosyt, chce czytać dalej, by wreszcie poznać finał. To książka, która w subtelny sposób porusza nerwy czytelnika.
-Tego się nie da opisać słowami takimi jak "chłód" czy "ciemność. Chłód to tylko brak ciepła, ciemność to brak światła. A tam jest tak, jakby... światło i ciepło nie istniały, nigdy. 
"W ramionach gwiazd" to powieść z oryginalną fabułą, ze świetnym stylem i dobrymi bohaterami. Stanowi połączenie gatunku Young Adult z science fiction oraz garścią fantastyki. Ta kombinacja pewnie nie jest dla każdego, jednak tak kapitalnie napisanej powieści warto dać szansę.
A tego, czy bohaterowie podzielą losy Rose i Jacka, czy może jednak to całkiem inna historia, musicie się przekonać sami udając się w niezwykłą przygodę w wszechświat. Miłego lotu, kochani ♥
Ja tymczasem czekam z niecierpliwością na kolejny tom!

Za możliwość poznania powieści "W ramionach gwiazd" dziękuję Wydawnictwu Moondrive

WYNIKI KONKURSU URODZINOWEGO!

Ponad miesiąc temu Bądź tu teraz obchodziło swoje urodziny, z tej okazji zorganizowałam dla Was konkurs. Nie było to rozdanie, ponieważ zdecydowałam, że chcę, aby nagroda powędrowała do kogoś, komu naprawdę na niej zależy. Rozdania wiążą się również z przybyciem wielu pseudo-czytelników, a tego chciałam uniknąć, więc postawiłam na tradycyjny konkurs, w którym uczestnicy mogli się wykazać kreatywnością. Gdy zaczęły napływać pierwsze zgłoszenia bardzo tego pożałowałam, bo widziałam, że będę miała problem w wyborem osoby, do której wyślę nagrodę. I uwierzcie mi było ciężko! Zgłosiło się 25 osób i najchętniej znacznej większości posłałabym upominek, jednak cóż... musiałam jakoś wybrać, w czym pomogła mi przyjaciółka ♥ 

No więc...
Za twórczą wypowiedź - ślicznie ubraną w słowa, zawierającą najskrytsze myśli autorki i po części trafiającą w mój światopogląd - chciałabym nagrodzić...:
Darcie 

Zachęcam do zapoznania się z odpowiedzią zwyciężczyni:

Mam nadzieję, że pozostali uczestnicy rozumieją, że jakoś musiałam wybrać, a robiłam to z bólem serca :( 

TOP5 blogerów - "Jeszcze tylko jeden rozdział!"

Hej kochani ☺ Kiedyś na moim blogu ukazywały się posty z serii TOP5 blogerów, która już od dość dawna nie jest przeze mnie kontynuowana. Postanowiłam jednak wznowić posty z tego cyklu (przynajmniej na jakiś czas) i dziś właśnie z jednym takim do Was przychodzę. Niewtajemniczonym przybliżę, o co w ogóle chodzi. Co jakiś czas (dwa tygodnie?) będzie pojawiać się post z tego cyklu, ale za każdym razem o innym temacie. Tym razem jest to temat: "Jeszcze tylko jeden rozdział". Napisałam do pięciu osób prowadzących bloga książkowego, z prośbą aby pomogły mi w realizacji mojego pomysłu. Ich zadaniem było wybranie książki, która pasuje im idealnie do tematu posta i krótkim napisaniu, dlaczego właśnie ją wybrali. Nazwa tematu może wydawać się Wam dość nietypowa, ale nie chodzi tu o nic innego, jak o książkę, która okazała się tak wciągająca, że nie łatwo było się od niej oderwać - "no bo w końcu, jeszcze TYLKO jeden rozdział i skończę, obiecuję!". Jeśli jesteście ciekawi, jakie to książki w przypadku kilku blogerek, to zapraszam do przeczytania dalszej części ☺

lubimyczytac.pl
Insane z bloga Przy gorącej herbacie
Pierwszy tytuł, który przychodzi mi do głowy to Zapach ciemności. O ile pierwsza część aż tak mnie nie pochłonęła, to w przypadku drugiej nie mogłam się oderwać. Książka całkowicie mnie pochłonęła i dlatego nie mogło się skończyć na jednym rozdziale. Jak tylko jeden kończyłam, musiałam dowiedzieć się, co się wydarzy dalej. Chociaż nie powiedziałabym, że czyta się ją szybko, ponieważ treść jest szokująca. Ale mimo to wciąga niesamowicie.

Martyna z bloga Zaczytana Majka 
Sabaa Tahir napisała Imperium ognia, kiedy zabrałam się za czytanie już od pierwszego rozdziału wiedziałam, że to jest książka, przy której zarwę noc i nie będę mogła się oderwać. “Imperium ognia” to nietuzinkowa powieść, która od pierwszego rozdziału wprowadza jednocześnie tajemnicę i chaos. Wątki mrożą krew w żyłach, a przy okazji na każdej stronie bezbarwnym tuszem wypisana jest ŚMIERĆ. Polecam książkę każdemu, nie tylko pożeraczom fantasty. To świat magii, walki, miłości, która tak naprawdę może okazać się nienawiścią. Bohaterowie to wachlarz emocji i nigdy nie wiadomo, kto jest osobom, która nosi tę dobrą maskę.

Nie wiem jak Wy, ale uwielbiam uczucie, kiedy jestem tak pochłonięta lekturą, że za żadne skarby świata nie mogę się oderwać - siedzę do późna z nosem wciśniętym w książkę, opuszczam się w ważnych obowiązkach jedynie dlatego, że chcę poznać dalsze losy pokochanych bohaterów i nie mogę przepuścić okazji, by przewrócić choć parę kartek. W ciągu swojej czytelniczej przygody poznałam naprawdę wiele książek tak interesujących, że nie mogłam się oprzeć "jeszcze jednemu rozdziałowi", ale zdecydowanie najwięcej nocy zarwałam przy niesamowitych, cudownych, wspaniałych Rywalkach autorstwa Kiery Cass. Nie bez przyczyny przecież uznałam ją za jedną z lepszych serii, które udało mi się przeczytać na przełomie grudnia i stycznia, bo każdą część pochłaniałam dosłownie w kilka godzin, nie mogąc podnieść wzroku znad liter. Przy okazji, serdecznie polecam wszystkim, którzy jeszcze nie czytali, bo to wspaniała lektura, której warto się oddać.

Patrycja z bloga My life, my amazing story 
Mój wybór padł na Dary anioła. Miasto kości. Dostałam tę książkę w prezencie i od razu zabrałam się za czytanie. Miałam zapoznać się tylko z kilkoma pierwszymi rozdziałami, ale odrobinę mi nie wyszło. Przez słowo odrobinę mam na myśli to, że spędziłam całą noc na czytaniu powtarzając sobie: ''Jeszcze tylko jeden rozdział''. Jednak nie mogłam odłożyć tej książki, gdyż z każdym fragmentem historia robiła się co raz ciekawsza, a ja bez pamięci zakochiwałam się w świecie Nocnych Łowców.

Kasia z bloga The heartlines books
Wybrałam Rywalki Kiery Cass, bo chociaż nie jest to górnolotna pozycja dla wymagających czytelników - byłam w stanie pochłonąć ją w jeden dzień, przy czym zupełnie się nie nudziłam. Wręcz przeciwnie, uwiodły mnie piękne suknie, biżuteria, fryzury i pałacowe maniery. Z każdym kolejnym rozdziałem autorka fundowała mi nowe rewelacje, co jedynie pogłębiało moją ciekawość i sprawiało, że nie mogłam oderwać się od lektury. Liczyłam na to, że lektura Rywalek okaże się doskonałą odskocznią od grudniowych przygotowań (przy okazji - też uważacie, że książki czytane w okresie świąt wywierają na czytelnikach większe wrażenie?), ale w rezultacie skończyłam czytać ją kilka dni przed Wigilią, zupełnie wciągnięta w świat Eliminacji. To jak spróbować wspaniałej codzienności, która nie jest częścią naszej własnej rzeczywistości - czy istnieje lepszy powód, by kochać książki?

Bystrzaki zapewne zauważyły, że "Rywalki" pojawiają się dwa razy, no i niestety zamiast TOP5 zrobiło się jakby TOP4, więc aby uratować sytuację napisałam do jeszcze jednej osoby, która zgodziła się pomóc mi uzupełnić listę.

Michalina z bloga Książkowy świat
Jedną z książek, od której nie mogłam się oderwać było Czy wspominałam, że cię kocham?. W tym przypadku naprawdę każdy rozdział miał być tym ostatnim, a skończyło się na tym, że czytałam do późnej nocy, a dodatkowo potem wcale nie chciało mi się spać. Ta z pozoru prosta historia, okazała się niesamowicie wciągająca, pochłonęła mnie na długie godziny, a gdy ją skończyłam, nie mogłam uwierzyć, że to już! Dodatkowo jest pełna emocji, wywołuje śmiech, smutek, wzruszenie... No po prostu nie mogłam jej nie pokochać ☺

Kochani, na dziś to wszystko. TOP5 blogerów to kontynuacja starego cyklu na moim blogu, więc mam nadzieję, że czytelnicy, którzy są ze mną już bardzo długo, cieszą się z jego powrotu, oraz że spodobał się tym, który nigdy go jeszcze u mnie nie widzieli - koniecznie dajcie znać, co o nim myślicie!
Będzie mi bardzo miło, jeśli zdradzicie, przy których książkach to Wy powtarzaliście sobie "Jeszcze tylko jeden rozdział!".
Oczywiście dziękuję dziewczynom, za udział w zabawie i chęć wypowiedzenia się. "Widzimy się" przy następnym temacie z serii! 

44♥ "Bez słów" Mia Sheridan - PRZEDPREMIEROWO

lubimyczytac.pl
TYTUŁ: "Bez słów"
AUTOR: Mia Sheridan
WYDAWNICTWO: Otwarte
PREMIERA: 28.03.2016
ILOŚĆ STRON: 384
MOJA OCENA: 8/10

Czy możliwa jest ucieczka od traumatycznych wspomnień?
Bree usiłuje uwolnić się od demonów niedalekiej przeszłości, codziennie rano budzi się z nadzieją, że to "ten dzień", kiedy wszystko będzie dobrze. Jednak wizja powrotu do normalnego życia wydaje jej się coraz bardziej odległa. Czy opuszczenie rodzinnego miasta oraz wszystkiego, co znajome, przyniesie ukojenie? 
Czy można się ukryć przed życiem?
Dla  Archera  życie  skończyło  się,  gdy  miał   siedem  lat.  Od  tamtej pory  postawił  mur wokół  siebie,  ukrył  przed  światem  i  nauczył  żyć  w                                                          samotności.  Niespodziewane   pojawienie  się  Bree  -  nieznajomej,  która                                                           odnalazła drzwi  do  jego  samotni - wywraca  jego  świat.  Czy dziewczynie                                                           uda się zburzyć solidne mury? 
"Cierpienie i sposoby, żeby je złagodzić, są tak różne jak ludzie, którzy go doświadczają."
Bree już dawno pogodziła się ze śmiercią matki, jednak nie potrafi się uporać z traumatycznymi zdarzeniami z nocy, podczas której zginął jej ojciec. Każdego dnia w jej głowie przewija się wizja tego wspomnienia. Dziewczyna stoi na krawędzi całkowitego załamania, ciągle ma nadzieję, że to minie i będzie lepiej. Postanawia sama poszukać szczęścia, uciekając od uciążliwej przeszłości do spokojnego miasteczka nad jeziorem. Tam poznaje Archera - miejscowego, cichego dziwaka, który może pomóc jej zapomnieć.
Pojawienie się Bree w życiu Archera rozpoczyna rewolucję jego spokojnej rzeczywistości. Chłopak przyzwyczaił się, że nikt go nie widzi i nic do niego nie mówi, w końcu tego właśnie chciał - odciąć się od ludzi, jednak dla tej dziewczyny nie jest niewidzialny. Nieznajoma próbuje powalić ścianę, którą się odgrodził, ale po tylu latach życia w oddali Archer nie jest pewien, czy jest na to gotowy.
Bree i Archer - dwie skrzywdzone dusze, które odnalazły się w tym absurdalnym świecie. Dziewczyna i chłopak - swoje wzajemne ukojenie oraz ostatni ratunek. On i ona - a krok za nimi widma ich przeszłości. Gdzie poniesie ich los?
"Ona dźwigała poczucie winy spowodowane przekonaniem, że nie walczyła wtedy, kiedy należało. Ja zaś nosiłem bliznę, która przypominała mi, co się dzieje, kiedy człowiek walczy. Każde z nas w chwili grozy zareagowało inaczej, a jednak oboje na tym ucierpieliśmy. W takich sytuacjach nie ma właściwego i niewłaściwego zachowania, czerni i bieli. Jest za to tysiąc odcieni szarości."
"Bez słów", to z pozoru typowa powieść New Adult - przypadkowe poznanie się dwójki młodych ludzi, walczących z demonami przeszłości, którzy z biegiem fabuły zaczynają poznawać siebie nawzajem, wraz z bolesnymi szczegółami. Wbrew temu wszystkiemu, Pani Mia pisząc tę książkę poszła w nieco innym kierunku - ciekawszym, bardziej fascynującym, a przy tym niepowtarzalnym. W "Bez słów" poznajemy zagubionego i przestraszonego życiem dorosłego mężczyznę, w którym wciąż tkwi mały, siedmioletni chłopiec, który na własne oczy zobaczył koniec świata - swojego świata. Autorka stworzyła postać, dla której wyzwaniem jest opuszczenie własnej posesji, by pójść na zakupy - Archer to wyjątkowy bohater o niesamowitych, rzadko spotykanych w powieściach tego typu, cechach - nadawał całej powieści osobliwego charakteru, a przy okazji dobarwiał żeńską postać, która i bez tego stanowiła atrakcyjny element książki. 

Do atutów należy również przyjemne pióro autorki, która pisała w sposób prosty, lekki, a jednocześnie plastyczny i piękny - "Patrzyłam, jak nasionka fruną w powietrzu, niesione delikatnym wiatrem i miałam nadzieję, że zaniosą moją prośbę do kogoś, kto ma moc zmieniania marzeń w rzeczywistość.". Sprawnie odwzorowała wizję, którą stworzyła i dzięki słowom obrazowo przekazała ją do głowy czytelnika. Trudno jednak powiedzieć o unikalności warsztatu Pani Mii, bo choć pisała wyjątkowo, tak mimo wszystko spod jej pióra nie wyszedł fenomen. "Bez słów" to jednak nienaganna i urokliwa powieść, którą można się upajać przez kilka czarujących godzin - czas ten z pewnością nie będzie zmarnowany. 
"- [...] nie namówisz mnie, żebym przestała cię kochać. Dla mnie to nie kwestia wyboru. To po prostu rzeczywistość."
Pani Sheridan w swojej powieści nawiązuje również do Legendy o centaurze Chironie, która stanowi wstęp do całej lektury. Legenda ta przede wszystkim ukazuje "moc cierpienia - sposób, w jaki ból fizyczny lub emocjonalny może stać się źródłem siły moralnej oraz duchowej" i właśnie tym śladem podążała również autorka "Bez słów". Inspirując się wartościowym tekstem o Chironie stworzyła niebanalny - można by wręcz powiedzieć, że ambitny - romans.
W swojej lekturze nasuwa również kilka innych refleksji - czytelnik momentalnie zdaje sobie sprawę, że ludzie zbyt łatwo oceniają i odtrącają osoby w jakikolwiek sposób odstające od ogółu, przyczepiając im plakietkę "dziwaków", nie dostrzegając że są to wyjątkowe osoby, których wnętrza są nieraz bogatsze niż tych z pozoru "normalnych" ludzi. Powieść mówi również o tym, że zmiany nie są złe, a czasem zamieniają koniec w początek i są drogą do lepszego życia, ale także że możemy próbować ukryć się przed światem, ale on o nas nie zapomina, a my możemy zrobić tylko jedno - żyć. Jeśli tylko potrafi się czytać między wierszami, to z tej powieści można wynieść ogrom prawd życiowych, które trafiają i do serca, i do rozumu.

Dla miłośników New Adult ta powieść to prawdziwy skarb - znajdą tu to, za co najbardziej kocha się ten gatunek, a jednocześnie coś oryginalnego, pomysłowego i świeżego. Warto przeczytać dla niesamowitej treści fabularnej, ale również dla ukrytych w niej wartości ☺

Za możliwość poznania tej wyjątkowej lektury, dziękuję Wydawnictwu Otwarte

43♥ "Harry Potter i Kamień Filozoficzny" J. K. Rowling

lubimyczytac.pl
TYTUŁ: "Harry Potter i Kamień Filozoficzny"
AUTOR: J. K. Rowling 
TOM: I
WYDAWNICTWO: Media Rodzina
ILOŚĆ STRON: 324
MOJA OCENA: 8/10

A gdyby tak magia istniała naprawdę? 

Harry Potter, sierota i podrzutek, od niemowlęcia wychowywany był przez ciotkę i wuja, którzy traktowali go jak piąte koło u wozu. Pochodzenie chłopca owiane jest tajemnicą; jedyną pamiątką Harry`ego z przeszłości jest zagadkowa blizna na czole. Skąd jednak biorą się niesamowite zjawiska, które towarzyszą nieświadomemu niczego Potterowi? Harry nigdy by się nie spodziewał, że można latać na miotle, znać bardzo pożyteczne zaklęcia i nosić pelerynę niewidkę. Nigdy też nie przyszłoby mu do głowy, że to właśnie on                                                          stoczy walkę z potężnym i złym Lordem Voldermortem.
[Media Rodzina]

Słynna seria o młodym czarodzieju, przez wielu uznawana już za klasykę literatury, zdobywa coraz większą rzeszę fanów. Wiele młodych ludzi dorastało wraz z pojawianiem się kolejnych przygód Harry'ego. Świat przedstawiony przez Panią Rowling podbił nie tylko serca czytelników, ale również zawładnął wielbicielami kina. Co takiego kryje w sobie ta powieść, że stała się takim fenomenem? Sama postanowiłam się przekonać. 
"(...) ludzie mają wrodzony talent do wybierania właśnie tego, co dla nich najgorsze."
Harry, jako główny bohater powieści, odznacza się wieloma fascynującymi cechami. Jest to drobny chłopiec - sierota, wychowywana przez wujostwo, całe życie pomiatana. Blizna, okulary i szybko rosnące włosy - chłopiec, którego zna każdy czarodziej, choć sam tak naprawdę nie wie o sobie nic. Żyje wśród ludzi nie zdając sobie sprawy, że istnieje inny świat - świat, którego jest częścią, miejsce, gdzie będzie mógł być naprawdę sobą i dowie się, czym jest szczęście, dom i miłość. 

Autorka skonstruowała fantastyczny świat pełen magii, otworzyła umysł i stworzyła miejsce, jak ze snu, gdzie wszystko jest możliwe, a świat rządzi się innymi prawami - krainę, przy której rzeczywistość staje się mdła i niewarta uwagi. Ofiarowała czytelnikowi szansę przeżycia niezwykłej przygody, dała możliwość snu na jawie. Fantazjowała, kreowała i przekraczała granice rzeczywistości.
Ku mojemu ogromnemu zaskoczeniu, autorka z łatwością odnalazła się w gąszczu swoich fascynujących pomysłów i niepojętej wyobraźni - bezproblemowo zapoznaje czytelnika z tajnikami i wszelkimi zawiłościami Świata Magii, oprowadza opisując wszystko z niezwykłą precyzją, a jednocześnie operując zrozumiałym językiem, nie przeciąża umysłu czytelnika, a jedynie rozbudza jego wyobraźnię. Zaskakujący jest fakt, z jaką prostotą J. K. Rowling mówi o tak złożonym świcie. 
Autorka już w pierwszym tomie rzuca czar na czytelnika, który po jego zakończeniu chce więcej i więcej - doszłam do wniosku, że albo Harry uzależnia, albo to czysta magia, która w czarodziejski sposób zniewala odbiorców. 
"Niczego nie daje pogrążanie się w marzeniach i zapominanie o życiu."
"Harry Potter" to przede wszystkim opowieść o chłopcu, który całe życie miał pod górkę, aż któregoś dnia los daje mu szansę - dostaje bilet, który otwiera przed nim nowe drzwi i odmienia całe jego życie. 

♥♥♥♥♥
Dziś recenzja krótka - nad Harrym nie ma co się rozwodzić, to po prostu fenomen, który każdy powinien poznać. Tych, którzy mieli okazję już to zrobić, zapraszam na krótką zabawę, a mianowicie teścik z pierwszej części Harry'ego Pottera! 

1. Jakiego koloru był sweter Harry'ego, otrzymanego od Pani Weasley?
a) granatowoszary 
b) bordowoczerwony
c) kasztanowy
d) szmaragdowozielony 

2. Ron dostał szatę po:
a) Charliem 
b) Billu 
c) Percym
d) Fredzie

3.Jak na imię miał trójgłowy pies pilnujący klapy w podłodze?
a) Kieł
b) Pazur
c) Norbert
d) Puszek

4. Jak na imię miał smok Hagrida?
a) Norbert
b) Kieł
c) Hubert
d) Teodora

5. Ilu było zawodników w jednej drużynie quidicha? 
a) 11
b) 5
c) 7
d) 9

6. Co podobno widział Dumbledore, gdy patrzył w lustro Ein Eingrap?
a) Tylko siebie
b) Nie powiedział
c) Siebie z ciastem czekoladowym
d) Siebie z parą wełnianych skarpetek

7. Skąd Harry wyciągnął pająka budząc się w klatce pod schodami?
a) Z kieszeni
b) Z buta
c) Ze skarpetki
d) Ze spodni

8. Czym według Harry'ego śmierdziało w domu Pani Figg?
a) Kotletami
b) Cebulą
c) Kapustą
d) Kotami

9. Jak nazywały się brązowe monety czarodziejów? 
a) Knuty
b) Galeony 
c) Naleony
d) Sykle 

10. Jak nazywał się centaur, który pomógł Harry'emu?
a) Ronan
b) Irytek
b) Zakała 
d) Firenzo

 
ODPOWIEDZI (zaznacz, żeby odczytać):
1D, 2B, 3D, 4A, 5C,
6D, 7C, 8C, 9A, 10D

Koniecznie dajcie znać, jak Wam poszedł ten krótki teścik? Pomyślałam, że może od czasu do czasu robiłabym coś takiego, więc mówice, co o tym myślicie?
Podejrzewam, że fani już widzieli zapowiedź 8 tomu "Harry'ego Pottera" :D

Courtship Book TAG



Jutro walentynki, a ja postanowiłam już dziś przyjść do Was z takim romantycznym TAGiem, by pozostać w tym miłosnym temacie! Dawno nie było u mnie TAG'u (ostatni w październiku), więc stwierdziłam, że z chęcią jakiś wykonam. Z góry przepraszam, że nie odpowiadam na Wasze nominacje - recenzja goni recenzję, NAJKI gonią NAJKI i nie mam zbytnio kiedy tego zrobić ☺ 




Zauważenie - książka, którą kupiłeś ze względu na okładkę
Jest tyle wspaniałych okładek...! Nawet w mojej skromnej biblioteczce kilka takich znajdę - postawiłabym tu na powieść Maybe someday, której delikatna okładka po prostu mnie uwiodła oraz książkę Eleonora & Park, gdzie skromność okładki, a przy tym jej niezwykłość od razu przyciągnęło moją uwagę.

Pierwsze wrażenie - książka, którą kupiłeś ze względu na opis.
Odkąd założyłam bloga przestałam sugerować się jedynie opisem książek, teraz duże znaczenie ma dla mnie to jak postrzegana jest książka w blogosferze i jaką ocenę ma na LC - nie wiem czemu, ale gdy jest ona poniżej 7, to raczej czuję się zrażona do takiej powieści. Wolę kupić książkę, do której jestem przekonana! Jednak... w mojej biblioteczce jest taka książka, którą kupiłam już DAWNO temu, a wtedy jej opis brzmiał dla mnie kusząco. Mówi Wam coś powieść Po tamtej stronie ciebie i mnie?

Słodkie rozmówki - książka z niesamowitym stylem pisania
Niejednokrotnie miałam do czynienia z powieściami, w których autor rozkochiwał mnie swoim piórem. Rebecca w swojej serii Oddechy oczarowała mnie porównaniami, które wdzierały się w duszę. Colleen Hoover, z której każdego zdania wyciekały emocję. Suzanne Young z serią Program, która celuje słowami w czytelnika i trafia prosto w serce. Czy też Jandy Nelson, która wręcz namalowała Oddam ci słońce

Pierwsza randka - pierwszy tom serii, który sprawił, że od razu chciałam sięgnąć po kolejny
Gdyby to tylko raz się tak zdarzyło! Postanowiłam jednak wybrać tu kontynuację powieści Imperium ognia, na którą niestety będę musiała jeszcze poczekać. Nie spodziewałam się wiele po tej pozycji, a jednak zostałam nieźle zaskoczona. Niesamowita historia, świetni bohaterowie, genialnie poprowadzona akcja i wyśmienity warsztat pisarski autorki. Czego chcieć więcej, jeśli nie zapewne równie dobrej kontynuacji?

Nocne rozmowy telefoniczne - książka, przy której przetrwałam noc
Dla mnie noc to świętość i staram się ją przeznaczyć wyłącznie na sen. Postanowiłam wybrać więc taką książkę, dla której byłabym w stanie zrezygnować z błogiego snu. Takich książek kilka na pewno się znajdzie, ale postanowiłam wybrać Czerwoną królową, w której tyle się działo, że nie możliwe byłoby zaśnięcie przy niej. Ta cała akcja, intrygi! Koniecznie muszę zabrać się za drugi tom!

Zawsze w myślach - książka, o której nie mogę przestać myśleć
Och, takich książek też się kilka znajdzie. Pamiętam, jak zabrałam się kiedyś za Akademię wampirów, niewiele po niej oczekiwałam - książki o wilkołakach, wampirach, aniołach, czy innych stworzeniach już mnie wtedy tak nie interesowały. A jednak... każdy kolejny tom był coraz lepszy, coraz bardziej wciągał, a zaskakujące zakończenia popychały do biblioteki po kolejne tomy. To było sześć cudownych części, podczas których zaprzyjaźniłam się z Rose i wraz z nią przeżywałam przygody, czy troszczyłam się o przyjaciół, razem z nią żyłam w świecie, gdzie nie było bezpieczni e nawet wśród swoich. To było dla mnie niesamowite doświadczenie, dlatego nadejście nieuniknionego końca, gdy dobrnęłam do ostatniego tomu, było dla mnie mocnym przeżyciem. Trudno mi było rozstać się z bohaterami, a szczególnie w sposób, w jaki wymagała tego ode mnie autorka. Nie mogłam się z tym pogodzić, czułam się bardzo zagubiona - jakkolwiek szalenie to brzmi, bo przecież ja tylko skończyłam czytać książkę. Napisałabym jeszcze nieco o mojej decyzji odnośnie nie sięgnięcia po "Kroniki krwi", ale i tak już się za bardzo rozpisałam! ☺

Kontakt fizyczny - książka, którą kocham za towarzyszące mi przy niej uczucia
Mogłabym podać tu tytuły, które w tym TAGu się już pojawiły, jednak postanowiłam sięgnąć głębiej - do samych korzeni mojej czytelniczej kariery, gdy to powieść Szeptem rozkochała mnie bez pamięci w książkach. To wszystko przez to, co przy niej czułam. Biedna dziewczyna, która kompletnie nie spodziewała się, że książki potrafią mieć taki wpływ na emocje, prawie oszalała zaczytując się w tę książkę. Oj tak, wcale nie żartuję, mnóstwo razy przerywałam czytanie, by ochłonąć, poskakać po pokoju, czy oblać twarz zimną wodą!

Spotkanie z rodzicami - książka, którą mogłabym polecić rodzinie lub znajomym
Nie ma takiej książki, którą jednocześnie mogłabym polecić jednocześnie znajomym, kuzynce, mamie, czy tacie - taa... z tym tatą, to tylko kiepski żart, odkąd żyję nie widziałam go z książką (chyba że gazeta się liczy). Nawet Mały Książę, Oskar i pani Róża, czy Harry Potter nie jest dla wszystkich, a szkoda. 

Myślenie o przyszłości - książka, którą będę czytać jeszcze wiele razy w przyszłości
Wiele razy? A kto ma na to czas? Choć oczywiście nie mówię, bo kilka książek przydałoby się odświeżyć ☺

Dzielimy się miłością - kogo taguję?
Ponieważ kocham wszystkich moich czytelników, nominuję każdego, kto lubi tutaj zaglądać ♥

Życzę Wam cudownie spędzonych walentynek ♥ Do napisania, kochani!

5 NAJEK tygodnia

Ten, kto czekał na NAJECZKI wreszcie się doczekał, więc zapraszam do czytania ♥

NAJciekawszy post/artykuł:
Czytanie słabych, nudnych, głupich i odpychających książek, to niestety ogromna tortura, i choć powieści takie staram się omijać szerokim łukiem, czasem trafią również w moje ręce - na ogół kończy się tym, że po terminie z powrotem lądują w bibliotece, choć wcale ich nie przeczytałam. Natalia z bloga Książkoville daje rady, jak czytać głupie książki - jeśli następnym razem na taką trafię, na pewno przetestuję :D


Pomyślałam również, że dodam tu jeszcze jeden, warty uwagi post, tym razem autorki bloga Lustro rzeczywistości, która pisała o tym, jak zdobyć egzemplarze recenzenckie. Idealne rady, dla tych, którzy myślą o współpracach, ale nie bardzo wiedzą, jak się do tego zabrać. Za podesłanie linku bardzo dziękuję Michalinie! ^^

NAJpyszniejsza recenzja:
29-go lutego swoją premierę będzie miała powieść Układ Elly Kennedy, jednak Sherry, którą myślże, że niejedni z Was znają, już ją dorwała, przeczytała, pokochała i zrecenzowała. Ta dziewczyna w swoje recenzje wkłada mnóstwo samej siebie, swoich emocji, przeżyć i odczuć, dzięki czemu jej teksty są po prostu magiczne!
Nie jestem w stanie wypisać wszystkich sytuacji, kiedy miałam dreszcze, bo napięcie pomiędzy bohaterami było tak namacalne i rzeczywiste, że ja sama czułam się tak, jakby mnie coś wewnętrznie pożerało. Jakby moje ciało, moja dusza - płonęły. To była miłość od pierwszego przeczytania. I stało się jasne, że pióro Elle Kennedy, to mój osobisty narkotyk, którym - wierzcie mi - będę się faszerować całe mnóstwo razy, w przyszłości.
NAJciekawsza zapowiedź filmowa:
O tej premierze dowiedziałam się już jakiś czas temu, jednak postanowiłam ją tu umieścić, ponieważ wcześniej tego nie zrobiłam, a chciałabym wiedzieć, czy wy również nie możecie się jej doczekać, lub... może w ogóle wcześniej o niej nie słyszeliście ☺ Mówię tu oczywiście o filmie Łowca i Królowa Lodu, którego premiera wypada 8 kwietnia. Mam nadzieję, że wywrze ona na mnie równie dobre wrażenie, jak Czarownica - a zwiastun mówi mi, że może tak być!

NAJwiększe odkrycie:
Moim małym odkryciem jest Wattpad, czyli serwis, gdzie odnajdzie się osobą kochająca zarówno pisać, jak i czytać. Użytkownicy tego portalu mogą pisać na nim własne opowiadania, fanfiki, czy też książki, publikując je w rozdziałach, tak by inni mogli je czytać (nie jestem pewna, czy nie trzeba się zalogować). Nie będę się nad nim rozwodzić, gdybyście byli zaintrygowani, to zajrzyjcie tam sami, możecie również zapoznać się z taką krótką relacją i instrukcją, która znajduje się na blogu Agnieszki z bloga Jak napiszę, to będzie.

NAJciekawszy pomysł:
Wydawnictwo Otwarte wyszło do swoich czytelniczek z bardzo ciekawą inicjatywą, jaką jest założeniu klubu Książki kobiecym okiem. A na wstępie za dołączenie, czeka Was mała książkowa niespodzianka ^^ 
Dziś chcemy Ci zaoferować coś więcej niż opowieści, które możesz zabrać do domu. Chcemy zaprosić Cię do miejsca, gdzie będziesz mogła lepiej poznać bohaterów swoich ulubionych książek, spotkać inne kobiety, które czują podobnie, gdzie czekają na Ciebie wyjątkowe i skrojone specjalnie dla Ciebie czytelnicze rarytasy, gdzie wreszcie będziesz mogła zainspirować się i chwilę odpocząć.
Będziemy gościć tu kobiety, które nas inspiruję, które podziwiamy i lubimy. Będą one dzielić się swoimi refleksjami i opowiadać o swoich czytelniczych gustach. Chcemy, byś rozgościła się na stałe na stronie klubowej i była na bieżąco ze wszystkimi nowinkami i promocjami. Jesteś tam niezbędna - bo to dla Ciebie utworzyłyśmy ten klub i to Ty będziesz nadawać mu rytm i idzielać swojej energii.
Do napisania, kochani!

42♥ "Niezbędnik obserwatorów gwiazd" Matthew Quick


TYTUŁ: "Niezbędnik obserwatorów gwiazd"
AUTOR: "Matthew Quick
WYDAWNICTWO: Otwarte (Moondrive)
ILOŚĆ STRON: 320
MOJA OCENA: 7/10

Finley to chłopak na zabój zakochany w koszykówce i swojej dziewczynie Erin. Niewiele mówi, nawet wtedy kiedy musi. Zmuszony jest żyć w Bellmont, choć całym sercem nienawidzi tego miejsca za wszystko, co go spotkało. Ucieczką dla niego jest kosz i gwiazdy, bo wtedy wierzy, że gdzieś czeka na niego lepsze życie. Jednak niespodziewana wizyta trenera, który prosi go o pewną przysługę zaczyna mieszać w jego życiu. Czy straci to na co, tak ciężko pracował? To, co do jest pory było dla niego najważniejsze? A może nagle jego świat wywróci się do góry nogami i zmieni swój tor? 
"- Pewnego dnia nadarzy się twoja szansa. Pomyśl o Harrym Potterze. Jego życie jest koszmarne, ale pewnego dnia dostaje list, wsiada do pociągu i wszystko się u niego odmienia. Staje się lepsze. Magiczne.
- To tylko fikcja.
- Tak jak my. My też jesteśmy fikcją."
Niektórzy z Was może już poznali Pana Quicka - autora o ogromnej wyobraźni, o zaskakujących pomysłach, niezwykle ciekawym stylu i swojej własnej specyficzności. Pan Matthew to mały szaleniec, który lawiruje pomiędzy tym, co możliwe, a tym co wydaje się nierealne. Tworzy miejsca, ludzi i zdarzenia, które nie powinny mieć miejsca. Ale może to wcale nie on jest szalony, może to świat taki jest, a Pan Quick po prostu potrafi to dostrzec? 

W powieści "Niezbędnik obserwatorów gwiazd" stworzył on zwykłego chłopaka, marzącego o normalnym życiu, a potem umieścił go w miasteczku, w którym marzenia to jedyne co się ma, gdzie nic nie jest pewne, a nielegalne pieniądze są ważniejsze niż życie - kazał mu żyć w Bellmont, a tu rządzi gang. Pan Matthew zabrał chłopakowi matkę, którą ledwie pamięta, stworzył mu świat, w który żyje z dziadkiem kaleką i zapracowanym ojcem. Obdarzył go pasją do koszykówki, ale zapomniał dać mu do niej talent. Podarował mu gwiazdy, które potrafiły oderwać go od wspomnień. I dał mu Erin, dziewczynę, z którą pragnie spędzić resztę życia. 
"Nie zawsze można wybrać rolę, jaką będzie się odgrywać w życiu, lecz cokolwiek by ci się trafiło, dobrze tę role grać najlepiej, jak się potrafi."
Na głównym bohaterze warto się jeszcze chwilę skupić, a szczególnie na tym, jak mało mówił. Niestety była to dość drażniąca cecha, gdy chłopak przez większą część książki potakiwał na wszystko, co mówili mu inni - "Jasne", "Okej" i "Tak". Nie każdy jest gadatliwy, czy też asertywny - to zrozumiałe, jednak czytelnikowi, który nie jest jak Finley, trochę trudno to zrozumieć. Czasem chłopak w narracji mówił, jak bardzo chce czemuś zaprzeczyć, jak strasznie chce coś powiedzieć, po czym z jego ust nie wydobywa się nic - to była typowa dla chłopaka sytuacja, która czasem może doprowadzić odbiorcę do szewskiej pasji - nie pozostawało nic innego, jak tylko wstrząsnąć chłopakiem, by wreszcie coś zrobił, coś powiedział, by nie był tak bardzo bierny w swoim życiu. Bo właśnie taki Finlay był - żył biernie, wykonywał wszystkie zadania, jakie ktoś mu powierzał. Przez większość książki tylko kosz był tym, o co naprawdę walczył. 
Myślę, że brak zrozumienia z mojej strony wynikał z faktu, że życie głównego bohatera jest mi obce, nie przeżyłam tego, co on, gdy był mały i nie żyję w mieście, gdzie strach wyjść na ulicę. Finlay to zapewne wyjątkowy chłopak lecz irytować w drobnym stopniu też potrafił. 
"A może jednak nauczyłem się dzięki koszykówce czegoś o życiu: obchodzisz innych ludzi tylko wtedy, gdy możesz pomóc im wygrać. Jeśli nie możesz tego zrobić, przestajesz się liczyć."
Jeśli ktoś z Was czytał "Prawie jak gwiazda rocka" Pana Quicka, wie, że autor nie boi się nagłych zwrotów akcji, nie waha się przed rzuceniem bomby, która burzy świat bohaterów. To samo było w tej powieści, autor od początku w pogotowiu miał tajną broń, chciał zwalić z nóg czytelnika, jednak nie wyszło to tak dobrze, jak mogło - trochę, jakby pomylił bombę ze zwykłą petardą, której wybuch zniewala krótkotrwale. Bez dwóch zdań, po tym zdarzeniu robi się ciekawiej, autor wreszcie zaczyna wywoływać u czytelnika emocje, w końcu wychodzą na jaw wszystkie tajemnice sprzed lat.
Jak to Matthew Quick ma w zwyczaju, nie pisze o niczym, jego powieści mają jakiś głębszy sens. W "Prawie jak gwiazda rocka" odnalazłam ukrytą siłę miłości, być może nie o tym chciał mówić autor, ale dla mnie ta część wydawała się najważniejsza. To była taka miłość, przy której czyjeś szczęście, czyjeś dobro i powodzenie było ważniejsze od własnego. To była taka siła, która mimowolnie kazała uronić łzę. 

To jednak nie jest lektura stworzona, by ją pokochać, ale by przy niej odpocząć. Przy Niezbędniku można wejść w stan głębokiego relaksu, gdyż jest to taka książka, którą czyta się z przyjemnością, która nie razi czytelnika słabym piórem, oklepaną fabułą, czy płytkimi bohaterami - bo tego tu nie ma, jednak tej powieści brakuje "tego czegoś", takiego nasionka, które zacznie kiełkować w sercu czytelnika. 

41♥ "Onyks" Jennifer L.Armentrout

TYTUŁ: "Onyks"
AUTOR: Jennifer L.Armentrout
WYDAWNICTWO: Filia
TOM: II
ILOŚĆ STRON: 522
MOJA OCENA: 7/10

Coś gorszego niż Arumianie przybyło do miasta...
Departament Obrony przysłał swoich ludzi. Jeśli tylko dowiedzą się, co potrafi Daemon i że jesteśmy połączeni, już jest po mnie. Podobnie jak i po nim. I jeszcze jest ten nowy chłopak w szkole, który ma własną tajemnicę. Wie, co mi się przydarzyło i może pomóc, ale żeby to zrobić, muszę okłamać Daemona i trzymać się od niego z daleka. Jakby to było w ogóle możliwe.
Ale wtedy wszystko się zmienia...
Widziałam kogoś, kto nie powinien żyć. I muszę o tym powiedzieć Daemonowi, chociaż wiem, że nie zaprzestanie poszukiwań, dopóki nie dotrze do prawdy. Co stało się z jego bratem? Kto go zdradził? I czego chce Departament Obrony od nich i ode mnie?
Nikt nie jest tym, na kogo wygląda. I nie każdy wyjdzie żywy z pajęczyny kłamstw...
[Wydawnictwo Filia]

Gdy miesiąc temu sięgnęłam po pierwszy tom serii Lux zawiodłam się, chyba jeszcze jak nigdy. Pochwał dotyczących tej serii nie było końca - przede wszystkim jeśli chodzi o zniewalający styl autorki, oraz przeboskiego Daemona. No cóż, miałam wtedy wrażenie, jakbym przeczytała nie tę książkę, o której każdy mówi. Pomyślałam, że tym razem swoją recenzję odniosę do moich wrażeń z poprzedniego tomu, cytując swoje słowa i porównując, więc nie będzie to typowa recenzja, jednak mam nadzieję, że taka forma także Wam się spodoba.
"Szybko przebrałam się w spodenki do spania i gładką, różową koszulkę. Niezbyt seksowna bielizna, ale podczas mycia twarzy i zębów stwierdziłam, że to najlepszy wybór. Wszystko inne przysporzyłoby Daemonowi pomysłów. Do diabła, jego zachęciłaby papierowa torba."
"Nie da się ukryć, że cała książka leciała po schemacie, gdzie zwykła dziewczyna poznaje wyjątkowego faceta, który początkowo ma ją gdzieś (a przynajmniej takie daje jej odczucia), a w życiu tej dziewczyny zaczynają dziać się dziwne rzeczy." ,  "Nie ma tu nic, co można by wyróżnić szczególną pochwałą. Zero wyjątkowości, pełno przewidywalności." - Właśnie taki okazał się dla mnie "Obsydian". Nigdy nie czepiałam się schematów, jednak poprzedni tom cały się na nim opierał. Nie było tam nic, co mogłoby czytelnika w znacznym stopniu zaskoczyć. Ku mojemu wielkiemu zdumieniu w "Onyksie" autorka nieco odbiła od tego, może nieznacznie, ale jednak - naprawdę działo się tutaj dużo więcej niż w poprzedniczce i niejednokrotnie autorka pokazała, że potrafi zaskoczyć czytelnika, a nawet doprowadzić do chwilowego zatrzymania jego akcji serca. Czytając trudno oderwać się od lektury, koniecznie chce się wiedzieć, co będzie dalej - jakie scenariusz Pani Jennifer napisała naszym bohaterom. W powieści pojawiło się również kilka nowych postaci, które wprowadziły nieco zamieszania w akcje powieści - było dość ciekawie.

"Wszystko było wręcz przesadnie banalne. I te dialogi, które tak wiele osób kocha, niczym rodem z podstawówki, raziły swoją płytkością." -  Nie zakochałam się nagle w tym nijakim i banalnym stylu Pani Armentrout, ale albo przyzwyczaiłam się do tego, jak pisz, albo autorka w tej części bardziej wykazała swoje pisarskie możliwości. W poprzednim tobie, ta płytkość sprawiała, że momentami miałam ochotę zapłakać, natomiast w "Onyksie" styl był nieco bardziej... wyszukany - nie czułam się już tak jakbym poszła na kiepski spektakl z amatorskimi aktorami w roli głównej. Dzięki tej poprawce, było mi znacznie łatwiej wbić się w fabułę, zamiast przewracać oczami z poirytowania, jak to było w "Obsydianie". 
"Słowa to najpotężniejsze narzędzie. Proste i zazwyczaj niedoceniane. Potrafią leczyć. Potrafią niszczyć."
"A to jak Deamon mówił na Katy, aby ją rozzłościć... KOTEK! Czy tylko mi wydaje się to nieco żałosne?" - Po przeczytaniu "Onyksu", już wiem, dlaczego ten "Kotek" w "Obsydianie" wydawał mi się tak żałosny. Otóż myślę, że mogło być tak dlatego, że nie pałałam szczególną sympatią do Daemona, ale przede wszystkim ten "Kotek" był wtedy taki sztuczny... - nie brzmiało to zbyt dobrze, gdy Daemon wbijał go w swoje wypowiedzi, wychodziło to naprawdę okropnie. Tym razem ten "Kotek", aż tak mnie nie gryzł - był bardziej naturalny, niewymuszony, a momentami nawet słodki. Nawet relacja pomiędzy Katy, a Deamonem stała się o wiele bardziej ciekawa, a sam chłopak zyskał w moich oczach - naprawdę zaczynam go lubić! 
"Śmiertelny i słodki - taki był Daemon; spoczywały w nim dwie przeciwne dusz, które się ze sobą łączyły."
""Obsydian" okazuje się schematyczny, banalny, absurdalny i nijaki, ale jednocześnie dość przyjemny, tak że czasem uśmiech może zagościć na twarzy i jest w stanie wprowadzić czytelnika w stan głębokiego relaksu." - Drugi tom również potrafi nie raz przywołać na twarz czytelnika rozbawiony uśmiech, oczywiście sprawką tego jest Daemona, którego pokochał niemal każdy czytelnik serii Lux. A sam "Onyks" nie był już tak schematyczny, banalny, absurdalny i nijaki, jak tom poprzedni. Tym razem autorka wzbudza ciekawość u czytelnika, zachęca by czytał on dalej, oraz pokazuje, że dopiero się rozkręca - ciekawe, czym mnie zaskoczy w kolejnych tomach? 

Nie żałuję, że sięgnęłam po "Onyks", mimo tego jakim niewypałem okazał się pierwszy tom serii. Naprawdę liczę na to, że autorka w każdej kolejnej części będzie pokazywać coraz więcej swoich możliwości, będzie zaskakiwać i wzbudzać wiele skrajnych emocji - myślę, że jest na dobrej drodze Jeśli, tak jak ja zawiedliście się na "Obsydianie", to mimo wszystko myślę, że powinniście dać szansę Pani Armentrout, bo być może jeszcze nie raz Was miło zaskoczy!

 ♥♥♥♥♥
Mam nadzieję, że nie macie nic przeciwko do takiej formy, dość nietypowej, "recenzji", gdzie porównałam własne odczucia pomiędzy pierwszym tomem, a drugim seri Lux. 
Bądź tu teraz © 2015. Wszelkie prawa zastrzeżone. Szablon stworzony z przez Blokotka