TOP5 blogerów ~ "Uwielbiam tę książkę, ale zaraz rzucę nią o ścianę"

Witam ☺ Dwa tygodnie temu na blogu rozpoczęła się seria "TOP5 blogerów" i dziś przyszedł czas, aby pojawił się kolejny post z tego cyklu. Jeśli ktoś z Was nie wie, na czym polega seria, ponieważ nie czytał rozpoczynającego ją wpisu, to zapraszam TUTAJ. Tym razem nasi blogerzy zmierzyli się z tematem "Uwielbiam tę książkę, ale zaraz rzucę nią o ścianę", czyli napisali o książkach, które bardzo im się podobały, ale jednocześnie trochę wkurzały lub wywoływały inne negatywne emocje. Zapraszam!

Sherry z bloga Feniks

Mój wybór padł na Opal - Jennifer L. Armentrout

Jak można napisać tak genialną książkę, tylko po to, by na koniec zniszczyć czytelnika finałem? Słowo daję, gdy skończyłam czytać tą pozycję, myślałam że oto świat postanowił mnie ukarać i zesłał klątwę w postaci finału Opalu. Finału wstrząsającego, finału dramatycznego, takiego, który sprawił, że miałam ochotę kogoś zamordować. Istny geniusz, a zarazem przekleństwo.

Dominika z bloga Biblioteczka Dominiki

Taką książką jest Ogród Kamili Katarzyny Michalak. Wydarzenia są ciekawe i wciągające. Szybko się czyta, ale główna bohaterka (z początku) jest bardzo irytująca. Jest naiwna i podejmuje lekkomyślne decyzje. Powieść jest świetna, ale miałam ochotę rzucić nią o ścianę, gdy Kamila robiła coś głupiego.

Molencja z bloga Koneserka książek

Bez wątpienia jest to trylogia Igrzysk śmierci, a dokładnie jej ostatnia część - Kosogłos. Wydarzenia, które miały w niej miejsce wywoływały we mnie silne emocje, szczególnie jedna, lecz nie zamierzam zdradzać szczegółów, lepiej samemu się przekonać. Serię po prostu uwielbiam i myślę, że właśnie m.in. te skrajne emocje, które towarzyszyły mi podczas czytania wszystkich części sprawiły, że uważam Igrzyska śmierci po prostu za mistrzostwo.
Jednak to nie jedyna seria, która doprowadzała mnie do takiego stanu. Czytając Szeptem, a szczególnie Crescendo często miałam ochotę nakrzyczeć na główną bohaterkę. Całkowicie nie pochwalałam jej zachowania. Jednak ostatecznie saga bardzo mi się podobała. Może nie są to górnolotne powieści, lecz na pewno dostarczają sporo rozrywki.

Michalina z bloga Książkowy świat

Jedną z takich książek niewątpliwie była powieść Bardzo biała wrona. Jest to opowieść o związku Natalii i Norberta, pozornie niby wszystko jest normalnie, ale Natalia nie widzi wad Norberta i z czasem związek staje się toksyczny.
Naprawdę bardzo mi się ta książka podobała, ale momentami miałam ochotę rzucić książkę o ścianę. Zachowanie Norberta straszliwie mnie irytowało, a jeszcze bardziej denerwowało mnie, że Natalia nie dostrzegała, że coś jest nie tak jak powinno. Powieść jest naprawdę dobra i w tym przypadku nielubienie bohatera jest chyba nawet wskazane.


Ann z bloga Namalować świat słowami
 Po nieco długawych poszukiwaniach w końcu znalazłam książkę, która chociaż trochę wpasowuje się w tą kategorię. Lucian Isabel Abedi. Książka naprawdę mi się spodobała (przynajmniej z tego co pamiętam), ale to co autorka zrobiła z końcówką wprawiło mnie w istny szał. Przede wszystkim dlatego, że takie zakończenie nie miało ani grama sensu. Po drugie dlatego, że jednocześnie autorka zeszła na łatwiznę jeśli chodzi o wątek romantyczny, a tego wprost nienawidzę. Trzeciego powodu już nie ma, ale te dwa sprawiły, że pomimo tego, że Lucian zapowiadał się naprawdę świetnie, zakończył się słodko-gorzkim finałem.


Dzisiaj nie powtórzyła się żadna książka, więc nie muszę uzupełniać tematu książką, którą ja najchętniej rzuciłabym o ścianę. Napomknę tylko, że było to zdecydowanie Pandemonium, a Molencja przypomniała mi, że również i Crescendo. Dzisiejsze TOP pokazuje, że świetne książki potrafią doprowadzić nie tylko do zachwytu, ale również złości, czy irytacji. Wszystkie pozycje, jakie się dzisiaj tu pojawiły są jak najbardziej polecane przez nasze blogerki. A może czytaliście już którąś z tych książek i mieliściście podobne zastrzeżenia?