50♥ "Remedium" Suzanne Young

lubimyczytac.pl

TYTUŁ: "Remedium"
AUTOR: Suzanne Young
TOM: 0,5
WYDAWNICTWO: Feeria Young
ILOŚĆ STRON: 432
MOJA OCENA: 8/10

ZANIM POJAWIŁ SIĘ PROGRAM...

Młoda Quinlan od dziecka wciela się w rolę zmarłych – to jej praca i jest najlepsza w swoim fachu. Jej zadaniem jest odgrywanie życia młodych dziewczyn, których rodzice nie radzą sobie z żałobą po stracie dziecka. Quinn musi sprawić, by pogodzili się ze stratą, zaakceptowali życie, które teraz będzie się toczyło bez ukochanej osoby, a także wybaczyli sami sobie i ruszyli naprzód. Praca sobowtóra jednak niesie ze sobą zagrożenia – nie łatwo jest stawać się kimś innym, nie tracąc tym samym własnej tożsamości. 

Niespodziewanie dziewczyna zostaje wysłana na zlecenie, które różni się od tych dotychczas realizowanych. Quinn wciela się w rolę Cataliny Barnes, która zmarła w nieznanych jej okolicznościach, łamiąc tym samym serca rodzinie oraz ukochanemu. Tym razem nie obejdzie się bez tajemnic, nienawiści oraz komplikacji, które mogą zaburzyć rzeczywistość. Co się przydarzyło Catalinie i jak wpłynie to na życie Quinn? 

Byłam maszyną, naczyniem, wersją zastępczą. 

Po zakończeniu „Kuracji samobójców” oraz zbyt szybkim pożegnaniu się z głównymi bohaterami, gorączkowo wyczekiwałam kolejnego tomu z tej serii. Choć miałam świadomość, że to koniec losów Sloane oraz Jamesa, tak też liczyłam, że Remedium wypełni pustkę, która wyryło we mnie zakończenie Kuracji. Oczekiwałam przedłużenia mojej niezwykłej przygody z Programem oraz piórem Pani Young. Czy autorka sprostała zadaniu i zapełniła dziurę, którą wykopała poprzednio?

W historii, którą tym razem przedstawia nam Suzanne Young, nie ma Programu, młodym ludziom nie odbiera się wspomnień i nie muszą oni żyć w strachu. Depresja nie jest powszechnym zjawiskiem, a o samobójstwach się nie słyszy. Jednak śmierć jest obecna od zawsze i niczym jak własny cień, podąża za nią cierpienie. "Remedium" to prequel serii i autorka w tej części stworzyła nową opowieść – świeże postacie, inne problemy, odmienny świat – a jednocześnie w subtelny sposób nawiązywała do tego, co już przedstawiła w poprzednich tomach. To co działo się na kartach „Plagi samobójców” ma swoje korzenie właśnie w „Remedium”. Pani Young ukazała świat oderwany od rzeczywistości, pozostając przy śmierci, miłości, cierpieniu i zagubieniu, jako tematach przewodnich. To właśnie te słowa dominują w serii „Program” i wtapiają się w czytelnika tworząc prawdziwe emocje. 

Ludzie zwykle uważają, że najbardziej boli złamane serce. Brzmi to chyba bardziej romantycznie, ale tak naprawdę za cierpienie odpowiada umysł, a ten da się oszukać.

Duża część powieści skupiała się właśnie na Quinn, która podszywała się pod Catalinę. Były to momenty, w których głównie dziewczyna próbowała poznać zmarłą, by jak najlepiej odegrać swoją rolę, zdobyć zaufanie swoich klientów, ale także chwile, gdy Quinlane przeżywała wewnętrzne rozterki. Ten fragment, jak się później okazało, był tylko stworzeniem pozorów i wykiwaniem czytelnika w taki sposób, by ten zdążył uwierzyć, że ten tom, w porównaniu do poprzednich, okaże się wyprany z mocnych zdarzeń, pozbawiony szokujących momentów oraz wrzuty z potężnych emocji. Mnie autorka nabrała, nie przygotowała na to, co szykowała i rozbiła zakończeniem. W rzeczywistości w „Remedium” Pani Young przytłumiła doznania, z którymi czytelnik miał do czynienia w poprzednich tomach, jednakże one wciąż był i podporządkowywały sobie czytelnika, oddziałując na jego reakcje. Powieść, która miała być tylko dodatkiem zaspokajającym ciekawość czytelnika, która miała okazać się przewidywalna i zrównoważona, wcale takie nie była. „Remedium” jednak wciąż pozostawia niedosyt oraz pogłębia zainteresowanie fascynującym światem stworzonym przez autorkę. 
Poprzez świetny styl oraz obrazowe przedstawienie zdarzeń, z jakimi mają do czynienia bohaterzy powieści, autorka umożliwia zbliżenie się do postaci oraz nawiązanie z nimi uczuciowej więzi, tak by przejmować na siebie ich odczucia oraz by stać się częścią opisanej historii. Choć w prequelu Pani Young nieco złagodziła intensywność swojego pióra, nie przesycając tym samym powieści emocjonalnymi gadkami, tak powieść ta okazała się na tyle wrażliwa i solidna, by zapisać się w pamięci odbiorcy. 

Staraliśmy się na nowo złożyć w jedną całość różne fragmenty nas, udając przy tym, że nie widzimy, jak bardzo jesteśmy pogruchotani w środku.

Po zakończeniu książki, czytelnik odczuwa ogromną potrzebę, by zabrać się za kolejną cześć – pragnąc, by wszystkie niejasności, którymi Suzanne Young częstuje w zakończeniu, zostały rozwiązane.

Za egzemplarz serdecznie dziękuję Wydawnictwu Feeria ♥