15♥ "Zbuntowana" Veronica Roth

TYTUŁ: "Zbuntowana"

AUTOR: Veronica Roth

ILOŚĆ STRON: 384

MOJA OCENA: 6/10

RECENZJA NIE ZAWIERA SPOILERÓW Z TOMU PIERWSZEGO

Altruizm (bezinteresowność), Nieustraszoność (odwaga), Erudycja (inteligencja), Prawość (uczciwość), Serdeczność (życzliwość) – to pięć frakcji, na które podzielone jest społeczeństwo zbudowane na ruinach Chicago. Każdy szesnastolatek przechodzi test predyspozycji, a potem w krwawej ceremonii musi wybrać frakcję. Ten, kto nie pasuje do żadnej, zostaje uznany za bezfrakcyjnego i wykluczony. Ten, kto łączy cechy charakteru kilku frakcji, jest Niezgodny – i musi być wyeliminowany...

Dzień, w którym Tris dokonała swojego wyboru, porzucając Altruizm dla Nieustraszoności, zburzył jej świat, pozbawił rodziny, zmusił do ucieczki, ale i połączył z Cztery – Nieustraszonym o stalowych oczach. Jego uczucie pomaga jej przetrwać wśród nieustannej walki, śmierci i krwi. Tylko on rozumie dręczący ją żal i wyrzuty sumienia. I tylko on zna jej tajemnicę…

Konflikt pomiędzy frakcjami zmienia się w wojnę, łowcy zawzięcie tropią NIEZGODNYCH. Wśród Nieustraszonych szerzy się zdrada. A Tris staje przed nowym wyborem – jeszcze bardziej nieuniknionym i jeszcze bardziej dramatycznym. Czy zaryzykuje wszystko, żeby ocalić tych, których kocha?

„Moim zdaniem płaczemy po to, aby uwolnić naszą zwierzęcą część, nie tracąc człowieczeństwa.”

Zacznę od tego, że ten tom trochę (a może nawet bardzo) mnie zawiódł. Po "Niezgodnej" byłam przygotowana na bardzo dobrą kontynuację, a otrzymałam …. właściwie, co otrzymałam? 

Na pewno nieraz bardzo irytującą bohaterkę, która sama nie wiedziała czego chciała, która była czasem nieco pomylona, niezdecydowana i nieuczciwa wobec siebie i innych. Raz wykazywała się odwagą (którą czasem nazwałabym zwykłą głupotą), a innym razem panikowała na samą myśl, o jakimś zdarzeniu, jakby sama autorka nie do końca wiedziała, co z nią zrobić. 

Drugą rzeczą była taka nijakość emocjonalna. Czytałam i … nic. Zero uczuć. Brak przyśpieszonego bicia serca, brak ściśniętego gardła, brak tego, co znalazłam w "Niezgodnej". Trochę za tym tęskniłam. 

Zacznę również od tego, że ta książka trafiła do mnie, gdy przyszedł do mnie mały kryzys czytelniczy (chyba, że to właśnie "Zbuntowana" była jego przyczyną?). Ponad połowę książki czytałam półtorej miesiąca ( czytałam = czekałam, aż najdzie mnie na nią ochota) i dopiero ta nieco mniejsza, druga połowa poszła z górki. Czytało mi się ją dość przyjemnie, szybko i nawet się przez chwilę zastanawiałam, dlaczego wcześniej aż tyle ją męczyłam? Jasnej odpowiedzi na to nie mam. Mogło być to spowodowane brakiem akcji, a właściwie akcją, której brakowało pewnej dynamiki. Kiedy jednak, po półtora miesięcznym okresie, zabrałam się za nią ponownie, czytałam ją z pewną przyjemnością, choć jak już wspominałam, nie czując żadnych większych emocji. 

Oczywiście znalazłam w niej, coś czego się do końca nie spodziewała, coś co mnie zaskoczyło, więc taki drobny plus. 

„Odkryłam, że ludzie mają wiele warstw tajemnic. Wydaje ci się, że kogoś znasz, że go rozumiesz, ale jego pobudki zawsze są przed tobą ukryte, schowane w jego sercu. Nigdy ich nie poznasz, ale czasem postanawiasz zaufać.”

Nie zrozumcie mnie źle. "Niezgodna" to dobra trylogia, nie przeczę, ale z pewnymi brakami, niedociągnięciami, może w pełni nieprzemyślana, ale mimo to dobra. Zdecydowanie zachęcam Was do sięgnięcia po tę serię (szczególnie, że tom pierwszy był niczego sobie), a ja jestem pewna, że po "Wierną" sięgnę i z wielką przyjemnością poznam dalsze losy bohaterów i dowiem się, co się stanie z ich społeczeństwem. 

„Już myślałem, że nigdy nie przestanie działać i będę musiał cię zostawić, żebyś... wąchała kwiatki czy co tam chciałaś robić na haju.”