AUTOR: Rebecca Donovan
WYDAWNICTWO: Feeria
ILOŚĆ STRON: 390
MOJA OCENA: 7,5/10
Już od pierwszego spotkania Cala i Nyelle, chłopak wie, że z tą dziewczyną wiąże się pewien sekret. Dlaczego? Bo jest ona częścią jego przeszłości. Te same oczy, ten sam uśmiech. Z drugiej strony jest to zupełnie ktoś inny - kiedyś nieśmiała, teraz jakże zwariowana. Więc, czy Nyelle naprawdę jest Nicole, przyjaciółką z dawnych lat?
"Co, jeśli..." to kolejna powieść autorki bestsellerowej serii "Oddechy" - serii, która zawładnęła sercami wielu czytelników, w tym i moim ♥ Czy również w tej powieści Rebecca przejęła nade mną kontrolę?
„Niebo pełne możliwości i bólu. Przecież to sprzeczność. Chyba, że możliwości zawsze niosą ze sobą cierpienie...”
Cal to zwykły student, który obraca się po imprezach i między dziewczynami. Przeszłość zaczynała tracić dla niego znaczenie do czasu, aż spotyka Nyelle, która tak bardzo przypomina mu ukochaną przyjaciółkę sprzed lat. Chłopak pragnie się dowiedzieć, co stało się z Nicole, jednak czy warto? Może lepiej zostawić bolesną przeszłość za sobą i zapomnieć o dawnej przyjaciółce. Teraz to Nyelle fascynuje Cala. Jednak przeszłość zaczyna powracać, wspomnienia stają się coraz żywsze. A pamiętna noc, podczas której Cal widział Nicole po raz ostatni, stawia przed nim pytanie: "co, jeśli...".
Nyelle to "dziewczyna zagadka", element dodający tej powieści smaczek. To postać wprowadzająca nieco zamieszania i wyostrzająca detektywistyczne zmysły odbiorcy.
Już sam opis i pomysł na fabułę wywołuje u czytelnika reakcję: "Co tu jest grane?". Nie ma wątpliwości, że książka ta będzie spowita tajemnicą i tak właśnie jest. Już od pierwszych stron robi się interesująco, łapiąc czytelnika w zasadzkę i stawiając przed nim wyzwanie rozwikłania zagadki, przez co ciężko byłoby odłożyć książkę na półkę i już więcej do niej nie wracać, to wręcz niemożliwe.
„Powiedziała, że mi ufa. „Ufam ci” - marzyłem, że kiedyś to powie, ale teraz te słowa okazały się moim przekleństwem. Przypominały betonowy mur, który podzielił moje łóżko na dwie połowy. Na jednej spałem ja, zwinięty w kłębek, a na drugiej Nyelle, która przewracała się we śnie z boku na bok, czasami przekładając wyciągniętą rękę albo nogę na moją stronę. Stykaliśmy się wtedy skórą. Niewiele robiła sobie z tej niewidzialnej ściany, która dla mnie była zaporą nie do przebycia. „Ufam ci” - równie dobrze mogła mnie po prostu wykastrować.”
"Co jeśli..." to powieść napisana niezwykle przyjemnie - uczuciowo, jednak niezbyt emocjonalnie. Czytelnicy serii "Oddechy" wiedzą, jak ważną rolę odgrywają w niej emocje i z jaką mocą są wyrażane, tu wszystko było przytłumione - brak palpitacji serca, czy poczucia, że właśnie ktoś nam przyłożył z liścia lub wbił nóż prosto w serce. Jeśli tego szukacie, to może nie być powieść dla Was, bo Rebecca zadaje tu czytelnikowi cios tylko raz - przy ostatnich stronach - sprawiając, że świat się zatrzymuje.
Rebecca nie pokazała w tej powieści wszystkich swoich możliwości, z dużo lepszej strony jej kunszt pisarski można poznać w dotychczas wydanej przez nią serii. Bogactwo językowe, środki stylistyczne, jak choćby tak kochane przeze mnie jej porównania, czy łatwość trafiania prosto do czytelnika, można odnaleźć w "Co, jeśli...", jednak wszystko było przytłumione, ukazując samą Rebecce w bladym świetle, nie w taki nieskazitelny sposób, w jaki znają ją jej fani. Czasem czytelnik może mieć ochotę coś zmienić, gdyż były momenty, które wyszły autorce dość dennie, a przynajmniej tak wychodziły w oczach czytelnika z oczekiwaniami.
Dodam, że czasem zachowanie i działania bohaterów wydawały się nieco irracjonalne, lecz myślę, że kwestia odbioru postaci (jak właściwie całej powieści) to kwestia indywidualna.
„Nawet jeśli się udaje, że nic się nie stało, wciąż jest to tak samo realne.”
"Co, jeśli..." to jednak bogata powieść - mówi ona o więzach przyjaźni, obietnicach, wierności i miłości, o zagubieniu i poszukiwaniu siebie oraz o podążaniu za szczęściem. Jeśli tylko dobrze się w nią wczytasz, ta powieść powie Ci, co tak naprawdę jest w życiu ważne i w którą stronę warto zmierzać.
Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Feeria!
przez
Blokotka